ادبیات داستانی نوجوانان، برای خوانندگان عمدتا بین ۱۲ تا ۱۸ سال در نظر گرفته میشود. اما با این وجود، تقریبا نیمی از خوانندگان این ژانر بزرگسالان هستند.
یکی از بارزترین ویژگیهای نگاه کودکان و نوجوانان، عینیت بخشیدن به رخدادهای داستان است. بنابراین باید به داستانهای ادبی به منزلهی یک ابزار آموزشی نگاه کرد و داستانخوانی را جزء برنامه های اصلی کودکان قرار داد تا کودکان بتوانند از طریق گفتوگو در مورد آنها قدرت تفکر خود را بالا ببرند. نکتهی دیگر که باید به آن توجه کرد این است که استفاده از داستان راه تعامل بزرگسالان با کودکان را هموار میکند، و در عین افزایش قدرت تفکر، آنها را با رفتارها و مسائل اجتماعی آشنا میسازد.
بسیاری از کارشناسان ادبی اعتقاد دارند که این سبک از ادبیات داستانی بعد از ظهور مجموعه داستانهای گرگومیش (Twilight ) و بازیهای گرسنگی (Hunger Games) در سالهای بعد از 2000 میلادی شکل گرفت و عدهای دیگر از کارشناسان عقبتر رفته و تولد این ژانر را به بعد از چاپ ناطوردشت (The Catcher in the Rye) سالینجر نسبت میدهند.
در ادامه معروفترین آثار ادبیات داستانی نوجوانان در سه دستهی «مجموعهای»، «بعد از 2000» و «قبل از 2000» آورده شده است.
توجه: آثار زیر از نظر محتوا مناسب نوجوانان است. اما این مساله هیچ ارتباطی با سطح ادبیات (و زبان) اثر ندارد. اگر شما تازه در مسیر یادگیری زبان هستید، ممکن است مطالعهی این کتابها سخت باشد.